Bir çini tabak gördüm,hayatım değişti.(Hep böyle havalı bir cümle kurmak istemişimdir,kısmet bu güneymiş:)Üzerinde balıklar ve laleler olan mavi bir tabaktı.Onu görünceye kadar,çini sevdiğimi bile bilmiyordum.Neyim var benim?bilmiyorum.Kendimi durduramıyorum.İnsan her şeyi yapmaya da heves etmez ki.Hadi etti.Bunu tutkuya dönüştürmez ki.Haa mevsimseldir,geçer desem:Aylardan ocak.Şöyle bir köşe bulup,kıvrılma zamanı.Lakin yoook.Tek tatil günüme de göz diktim ve gittim bir çini kursuna yazıldım:)Kurs öğretmenim sevimli bir hanım,onu hemen sevdim.Bu kursa devam etmemin bekası için önemli.Ortamı ve kişileri yüreğime yakın bulmuyorsam,devam etmekte zorlanıyorum.Peki kabul ediyorum,arkama bile bakmıyorum:)
İlk gün,beş saatin son 45 dk.sını saymazsak harika geçti.Başardım yada başarabilirim,savulun çinici oldum ben:)Ve sıkı durun:İlk gün performansım
Başlangıçta basit yaprak desenini kağıda çizerek başladık.Siz bakmayın desenin adının basit yaprak olduğuna.Daha yaptığım ilk yaprakta kendimden ümidi kestim.Fakat karoya geçince bana bir haller oldu.Desenin bu şekilde çizilmesine tahrir,boyasına da tahrir boyası deniliyor.Bu benim ilk desen tahririm.Kendimle gurur duyuyorum.Bu ikinci gün performansım.
Bana kalırsa başardım,yani en azından başarabilirim.Aksini düşünen lütfen kendine saklasın,ben bir süre bu havayla yaşamak istiyorum:)Ve de üçüncüsü :)
Amacım kurs günü dışında,hayatıma çiniyi fazla karıştırmamaktı.Lakin o kadar heyecanlıyım ki,bu gün kömür tozu bulmak için iş yerinde seferberlik ilan ettim.Ve tabiki "vardır onda her derdin ilacı,sevgili bilumum işler müdürümüz,Fahrettin Efendi" bana depodan bir avuç mangal kömürü buldu.Nasıl toz haline getirdiğimi ne siz sorun,ne ben anlatayım.
Bana kalırsa başardım,yani en azından başarabilirim.Aksini düşünen lütfen kendine saklasın,ben bir süre bu havayla yaşamak istiyorum:)Ve de üçüncüsü :)
Çinici olmak için evvella bir karoya ediniyoruz.Sonra beğendiğimiz bir deseni parşömen kağıdına aktarıp,kontür yerlerinden boncuk iğnesiyle deliyoruz.(önce tebeşir tozuyla denediğimden benim desenim turuncu.Gözüm dönmüş benim:))Kağıdı karonun üzerine yerleştirip,bir çoraba doldurduğumuz kömür tozuyla merkezden kenarlara doğru kağıdı kaydırmadan çorabı bastırarak,desenin karoya geçmesini sağlıyoruz.Sonra tahrir fırçası ve tahrir boyasıyla deseni boyuyoruz.Çini çizerken,fırçayı tutmanın özel bir tekniği var.Fotoğrafını çekince onu da paylaşırım.
Sanırım biraz yeteneğim var.Ama bir çini sanatçısı olmak için 40 fırın ekmek yemem gerektiğinin de farkındayım.Hepsinden önemlisi ben çini yapmayı sevdim.Düzeltiyorum çok sevdim.
Bu çini eserler Nurettin Çetin imzalı.Benim karamalarımdan sonra
göz şenliğiniz olsun istedim.Bir gün ben de bunlardan yapacağım:)
Nurettin Çetin,çini çizimleri ve çini boyama da gördüğüm en başarılı
sanatçılardan biri(elbette benim görmediklerim de vardır)
Fırsat buldukça çini kursu deneyimlerimi paylaşmaya çalışacağım.
Emanetleri asla zayi etmeyen Allah'a emanet olun.
Sevgiyle afiyette kalın inşaALLAH...
