OSMANLI'DA KUŞ SARAYLARI- BENİM KUŞ EVİM

Bilseniz ne kadar zamandır, leyleği havada görmeye çalışıyorum.Leyleklere sitemimdir:"Hey leylek ahalisi size söylüyorum, bakın benim kültürüm de bu önemli!Niçin beni görünce hepiniz çömüyorsunuz, koca bir yılı evde mi geçireyim istiyorsunuz?".İnsan ne sıklıkla leylek görür demeyin,Bursa'da oturuyorsanız,oldukça sık.Bildiğim kadarıyla Karaağaç Köyü leylek şenlikleriyle Avrupa'da bile leyleklerimiz temsil ediliyormuş.Oturduğum sitenin karşısında belediyeye ait çok büyük bir okul arazisi var. Orada günün her saatinde de onlarca kuşa(gönül yüzlerce demek istiyor ama malesef)rastlayabilirsiniz.Bazen martılar bile geliyor.Çünkü kuşların onları besleyen, su kaplarını her zaman dolu tutan bir dedeleri var.Kuş aşevi gibi bir yer yapmış.Uzaktan bakınca anlamsız geliyor ama yaklaşınca çekmecelerin içlerin de ufalanmış ekmekler ve su kaplarıyla konforlu bir aşevi görüyorsunuz.Bu arada dün işe giderken misafirleri arasında iki leylek vardı,durup bekledim yerlerinden kımıldamadılar bile:(
 Milletçe kuşlara olan sevgimiz inançlarımızdan ve geleneğimizden kaynaklanıyor.Filleri ve güçlü ordusuyla Kabe'yi yıkmaya gelen Ebrehe ordusu, Mekke'ye girerken deniz tarafından,o bölgede daha önce hiç görülmemiş,kırlangıca benzer kuş sürüleri bir anda ortaya çıkarak,Ebrehe'nin ordusuna saldırmışlar.Gaga ve pençelerinde taşıdıkları taşları ve çamurdan balçıkları askerlerin üzerine bıraktıklarında onlar, kurumuş, paramparça olmuş ağaç yaprakları gibi dağılmışlar(Fil Suresi).Abdulmuttalıb'ın dediği gibi:Kabe'nin sahibi,onu korumuş.Hem de minicik kuşlarla.Himmetinden sual olunmaz,Rabbim:"Ol der, oluverir".

Bunun gibi nedenlerle atalarımız kuşa bakmanın "sevap", kuşa kötülük yapmanın hele yuvasını dağıtmanın "günah" olduğuna inanırlardı.Şimdiler de şehirlerde ki ruhsuz mimaride örneklerine hiç rastlamasak da 13.yy Anadolu'da evlerin,kamu kullanım alanlarının güvenli birer uzantısıymış kuş evleri.16 yy da bunların kuş köşklerine, saraylarına dönüştüklerini görüyoruz.İdda ediyorum,dünyanın hiçbir yerinde bu kadar yürek titreten bir mimari yoktur.Dünyada herkes bir soy sop arayışındayken, çok şükür bizim serçelere saraylar inşa eden bir ceddimiz var.Aynı tarihlerde Avrupa'da neredeyse hiç rastlanmayan bu kuş hassasiyetini Avrupa'lı seyyahlar sık sık dile getirmişlerdir.

Fransız seyyah A.L.Castellan:“Bir Türk meskeni inşa edilirken, güvercinlerin ve diğer kuşların susuz kalmamaları için münasip yerlere yalaklar yapmak, Türk sivil mimarisinin vazgeçilmez özelliklerindendir. İstanbul’a hububat, gemilerle gelir ve limanlara boşaltılır.Binlerce kuş boşaltmayı bekleyip hücuma geçer.Onlar için çuvallar açılır ve Türk gümrüğünün harç olarak aldığı miktardan fazlasını tüketirler.” demiştir. İtalyan seyyah Edmando De Amicis İstanbul’da gördüklerini şöyle yazmış:“Sultanların veya şahısların hayratıyla beslenen sayılamayacak kadar çok güvercin sürüsü var.Türkler, kuşları himaye edip beslerler.Kuşlar da onların evlerinin etrafında, denizin üstünde ve mezarların arasında şenlik eder.İstanbul’un her yerinde, insanın etrafında uçuşan kuşlar vardır.”Şimdilerde kimse kuş evleri ve su yalakları yapmıyor.
Ne dersiniz kuşları şehirlerden biz mi gönderdik?

Kuş evlerine bu gün niye taktığım,malumunuz.Kuş evi boyadım:)

Aslına bakarsanız amacım onu balkonuma yerleştirmekti.Ama yapamam.Biliyorsunuz benim ağaçlarımda kargadan başka kuş yok.Onlarında kuş evi kullanacaklarını hiç sanmıyorum.Tenezzül edip camın önüne bıraktığım yemleri bile yemiyorlar:(

Bu benim ilk ham mdf boyamam oldu.Boya olarak akrilik boya kullandım.Cila yine su bazlı vernik.

Çatıdaki güller resim transferi,ön cephedeki ahşap oyma görüntüsü:Mdf aplik, boyayıp eskittim.Çok beğendim,sanırım daha sık kullanacağım.Eskitmeleri Antiquinle yaptım.

Ne dersiniz bir gün serçeler misafirim olur mu?Sevgiyle afiyette kalın inşaALLAH.